Καίει το δημογραφικό

Μπορεί τα οικονομικά και τα εθνικά μας θέματα να είναι σταθερά πρώτα στην επικαιρότητα, αλλά μια ψύχραιμη αξιολόγηση δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ως κορυφαίο πρόβλημα της Ελλάδας, το δημογραφικό. Με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 2017 ήταν ο έβδομος συνεχόμενος χρόνος κατά τον οποίο οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό: 124 χιλιάδες θάνατοι, 88 χιλιάδες γεννήσεις, 36 χιλιάδες καθαρή μείωση πληθυσμού.

Ανάλογη με τα γενικά στοιχεία και η κατάσταση στον Έβρο: 2.031 θάνατοι το 2017 έναντι 1.203 γεννήσεων, καθαρή μείωση 828 άτομα σε ένα χρόνο. Ο πληθυσμός του Νομού ήταν 147.709 κάτοικοι την 1η Ιανουαρίου 2017 και βαίνει σταθερά μειούμενος. Αν εξαιρέσει κανείς την Αλεξανδρούπολη, όλες οι υπόλοιπες πόλεις συρρικνώνονται πληθυσμιακά, όσο για τα χωριά μας, εκεί η κατάσταση είναι θλιβερή καθώς έχουν μετατραπεί σε ανοιχτά ΚΑΠΗ.

Στο αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων/θανάτων έρχεται να προστεθεί και η νέα τάση μετανάστευσης στο εξωτερικό. Σύμφωνα και πάλι με τα επίσημα στοιχεία, στο διάστημα 2010-2016 έφυγαν από τη χώρα 718.423 άτομα, στην πλειοψηφία τους κάτω των 35 ετών (δείτε το δόντι που δημιουργήθηκε στην "δημογραφική πυραμίδα", που μόνο με πυραμίδα δεν μοιάζει). Στο ίδιο διάστημα στη χώρα επίσημα εισήλθαν περίπου 500.000 άτομα από διάφορες χώρες της υφηλίου.

Και στην τάση μετανάστευσης ο Έβρος έχει μεγάλο μερίδιο, όπως έχει και μακρά παράδοση. Πιθανότατα οι Εβρίτες που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μαζί με αυτούς που ζουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, είναι περισσότεροι από όσους παραμένουν στον τόπο που γεννήθηκαν. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς από τη μια χαιρόμαστε και είμαστε περήφανοι για την προκοπή τους, αλλά από την άλλη στεναχωριόμαστε καθώς ο τόπος δεν μπορεί να προκόψει αν χάνει τον αφρό της νεολαίας του.

Οι δημογραφικές τάσεις δεν αλλάζουν εύκολα, ούτε από τη μια μέρα στην άλλη. Έστω και αργά όμως, αντί να μεμψιμοιρούμε, θα πρέπει να πιέσουμε τις ηγεσίες μας, τοπικές και πανελλήνιες, να ασχοληθούν σοβαρά και κατά προτεραιότητα με το θέμα αυτό. Σε ένα σοβαρό διάλογο, πολλές ιδέες και προτάσεις μπορούν να διατυπωθούν, ώστε να φτάσουμε σε δυναμικές αποφάσεις και στρατηγικές που να στηρίζουν τρίτεκνους, πολύτεκνους αλλά και γενικά κάθε νέο ζευγάρι που αποκτά παιδί. 

Πλεονάσματα υπάρχουν, όπως και διάθεση για κοινωνική πολιτική. Παράλληλα υπάρχει και μια έντονη συζήτηση για τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας, στην οποία καλό θα είναι να ενταχθεί και το δημογραφικό, τομέας στον οποίο η εκκλησία μπορεί και πρέπει να έχει σημαντικό ρόλο. Στο παρελθόν οι Μητροπόλεις της Θράκης είχαν ξεκινήσει μια σχετική προσπάθεια και θα μπορούσαν τώρα αξιοποιώντας την προηγούμενη εμπειρία, να κινηθούν και πάλι προς αυτή την κατεύθυνση, με περισσότερη αποτελεσματικότητα αυτή τη φορά.