Το 2020 έφτασε στο τέλος του. Το αποχαιρετίσαμε χωρίς μαγκάλια, σπάζοντας την αγαπημένη μας παράδοση. Αυτό πάλι μας τρολλάρισε και μας αποχαιρέτισε με ζέστη και λιακάδα. Ωστόσο εμείς θα το θυμόμαστε για τις απροσδόκητες δυσκολίες και τις πρωτόγνωρες εμπειρίες που μας έφερε. Ήταν ένα δίσεκτο έτος, πραγματικά και μεταφορικά.
Αυτή μάλιστα η επιπλέον μέρα του, η 29η Φεβρουαρίου, ήταν η αρχή του κακού, καθώς ο κορωνοϊός έφτασε στη χώρα μας και στον Έβρο έφτασαν οργανωμένα χιλιάδες επίδοξοι λαθρομετανάστες. Η αντίδραση μας ήταν αποφασιστική και στα δύο μέτωπα, τόσο που εξέπληξε κι εμάς τους ίδιους. Χάρη στην στάση στρατού, αστυνομίας και λαού, ελάχιστοι εισβολείς κατόρθωσαν να περάσουν εκείνες τις μέρες το ποτάμι και η συντριπτική πλειοψηφία τους μετά από πόλεμο καπνογόνων, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Όσο για τον κορωνοϊό, αντιμετωπίσαμε με πειθαρχία και προσοχή το πρώτο κύμα που μας έφερε ελάχιστα προβλήματα, ενώ γύρω μας γινόταν ο κακός χαμός.
Όμως και τα δυο μέτωπα παρέμειναν ανοικτά, το Πάσχα δεν γιορτάστηκε και το καλοκαίρι μας ήταν γεμάτο περιορισμούς. Οι λαθρομετανάστες συνέχισαν να περνούν, έστω και λίγοι σχεδόν καθημερινά, ενώ ο κορωνοϊός στο δεύτερο κύμα του έφερε πολύ περισσότερα κρούσματα και απώλειες. Το Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης ως το μοναδικό αναφοράς στην Περιφέρεια δέχτηκε μεγάλη και διαρκή πίεση, ενώ στα τέλη του χρόνου επλήγη βαριά και το προσωπικό του Νοσοκομείου Διδυμοτείχου.
Μετά από δυο λοκντάουν και δέκα μήνες περιοριστικών μέτρων, η οικονομία μας μπήκε πάλι στην εντατική. Αντί της προσδοκώμενης ανάπτυξης του 2% κλείνουμε τη χρονιά με ύφεση άνω του 10%, κάτι που κανένας δεν είχε προβλέψει. Η αγορά βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης και η ανεργία εκτός ελέγχου. Ο ιδιωτικός τομέας επιβιώνει με επιδόματα από το κράτος. Καμιά επένδυση δεν προχώρησε και τα έργα έχουν παγώσει. Τα έσοδα από τον τουρισμό, που αποτέλεσαν σανίδα σωτηρίας τα προηγούμενα χρόνια της ύφεσης, εξανεμίστηκαν. Μεγάλο πλήγμα δέχθηκε και ο κλάδος καφέ εστίασης που είχε προσελκύσει πολλές μικρές ιδιωτικές επενδύσεις και ήταν μια ανάσχεση στην ανεργία των νέων. Όλοι κατάλαβαν τώρα την αξία του πρωτογενή τομέα, στον οποίο ο Έβρος έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά οι οικονομικοί κλάδοι δεν είναι κουμπιά να τα πατήσεις και να λειτουργήσουν. Τροχοί είναι και όταν αποφασίσεις να τους κινήσεις, θέλει πολύ κόπο και προσπάθεια μέχρι να αποδώσουν.
Μετάλλαξη έχει υποστεί μέσα στο 2020 και η συμπεριφορά μας, η κοινωνική μας ζωή, με μάσκες, με αποστάσεις, χωρίς μεγάλες συγκεντρώσεις, χωρίς εκκλησία, μεγάλες γιορτές, ακόμα και τελετές και μυστήρια. Με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό στα τάρταρα. Με τηλεκπαίδευση, με έκρηξη στη χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως και στο ηλεκτρονικό εμπόριο, που απέφερε όμως κατάρρευση των δικτύων διανομής εμπορευμάτων. Με την χρυσή μας επέτειο ελευθερίας να έχει περάσει χωρίς να μπορέσουμε να την τιμήσουμε. Με την επιτροπή για την ανάπτυξη της Θράκης να μην έχει λειτουργήσει καν.
Λένε πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Εμείς βλέπουμε φως στο βάθος του τούνελ, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας περιγράψει με βεβαιότητα πως θα είναι η επόμενη μέρα. Μένουμε όρθιοι παρά τα χτυπήματα, κρατάμε ψηλά το κεφάλι και σηκώνουμε τα μανίκια. Ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο για μας, για τα παιδιά μας, για τον τόπο μας, για την πατρίδα. Ξέρουμε όμως ότι για να έρθει αυτό, θα χρειαστεί σκληρή εργασία και σπάσιμο των δεσμών και των στρεβλώσεων του παρελθόντος. Καλή δύναμη σε όλους!
