Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, η κοινωνία της Αλεξανδρούπολης ετοιμαζόταν για τον εορτασμό της Ανάστασης. Όμως μια τραγική είδηση που διαδόθηκε με ταχύτητα, πάγωσε τους πάντες και γέμισε τον κόσμο με απέραντη θλίψη και αναπάντητα ερωτηματικά. Ένα αυτοκίνητο που μετέφερε 10 λαθρομετανάστες μπήκε αντίθετα στην Εγνατία από τον κόμβο της Μάκρης και αφού διάνυσε μια τρελή πορεία, συγκρούστηκε μετωπικά με αυτοκίνητο που ερχόταν κανονικά από την Κομοτηνή. Αποτέλεσμα της σφοδρής σύγκρουσης ήταν να χάσει τη ζωή του ο 45χρονος οδηγός του αυτοκινήτου Γιωργής Τζανετάκης, καθώς και 5 ακόμα άτομα από το όχημα των λαθρομεταναστών. Άλλοι 6 διακομίσθηκαν σοβαρά τραυματισμένοι στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.
Ο αδικοχαμένος Γιωργής Τζανετάκης ήταν άτομο πολύ αγαπητό, εργαζόμενος στους Μύλους Θράκης, οικογενειάρχης και πατέρας 2 ανήλικων παιδιών. Εκείνο το πρωί έσπευσε στην Κομοτηνή για να εξυπηρετήσει έναν πελάτη της επιχείρησης σε μια ανάγκη της τελευταίας στιγμής και αφού ολοκλήρωσε τη δουλειά του, επέστρεφε αμέριμνος στην οικογένεια του για να γιορτάσει το Πάσχα. Όμως η μοίρα του επιφύλασσε άλλα.
Κρατάει πολλά χρόνια αυτό το κακό, με τον Έβρο να αποτελεί πέρασμα των λαθρομεταναστών. Μπορεί να είμαστε περήφανοι που το 2020 αποτρέψαμε τη μαζική εισροή χιλιάδων επίδοξων εισβολέων, αλλά η παράνομη μπίζνα της διακίνησης ανθρώπων δεν σταμάτησε εκεί. Τα κυκλώματα του trafficking που νέμονται πακτωλούς μαύρου χρήματος, βρήκαν νέες τακτικές και έκτοτε διακινούν μικρές ομάδες σε σχεδόν καθημερινή βάση.
Τα βλέπουμε με τα μάτια μας, τα μαρτυρούν οι ανακοινώσεις της αστυνομίας για τις συλλήψεις διακινητών και τα πολλά επικίνδυνα περιστατικά που συμβαίνουν στα χωριά μας (διαρρήξεις, φωτιές, κλοπές, απειλές), στην Εγνατία (καταδιώξεις, δυστυχήματα, θάνατοι), ακόμα και στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης. Κι εμείς παρακολουθούμε θυμωμένοι, από τη μιά τον Υπουργό με τις μεγαλοστομίες του ότι ο Έβρος είναι απροσπέραστος (που φυσικά δεν είναι) και από την άλλη υποστηρικτές και αλληλέγγυους που θέλουν να είμαστε ξέφραγο αμπέλι.
Ούτε οι πολλές προσλήψεις συνοριοφυλάκων που έγιναν τον τελευταίο καιρό, ούτε τα εκατομμύρια που δίνονται για την κατασκευή του φράχτη, φαίνεται να αλλάζουν κάτι. Τα κυκλώματα έχουν συγκεντρώσει πολύ χρήμα, δύναμη, εμπειρία και διαθέτουν ορατούς και αόρατους υποστηρικτές. Την ίδια ώρα η Αστυνομία φαίνεται να έχει σοβαρούς περιορισμούς στο έτσι κι αλλιώς δύσκολο και επικίνδυνο έργο της. Τα 200 και πλέον χιλιόμετρα των συνόρων δεν σφραγίζονται εύκολα, η δε Frontex, όπως και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, παίζει μάλλον ρόλο επιτηρητή. Οι πολλές συλλήψεις οδηγών διακινητών δεν φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, όσο τα μεγάλα κεφάλια μένουν στο απυρόβλητο, καθώς είναι μεγάλη η δεξαμενή πρόθυμων να ρισκάρουν για μερικά χιλιάρικα. Και η πρόσφατη διπλωματική προσέγγιση με την Τουρκία μπορεί να σταμάτησε τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, που στο κάτω κάτω είναι έξοδα και για τις δυο πλευρές, αλλά δεν επηρέασε καθόλου την διακίνηση ανθρώπων που αποφέρει πλούσια έσοδα σε κάποιους, ένθεν κακείθεν.
Η βαθιά θλίψη και η οργή, δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις για το φαινόμενο. Ξέρουμε όμως ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει τουλάχιστον μία λύση, αρκεί να υπάρχει θέληση. Η τραγωδία του Μεγάλου Σαββάτου ας γίνει, έστω και πολύ καθυστερημένα, το έναυσμα για μια δημόσια συζήτηση με νέες προτάσεις για να κοπεί αυτή η ιστορία μαχαίρι. Ολόκληρη η κοινωνία του Έβρου νοιώθει ότι το ποτήρι ξεχείλισε και δεν πάει άλλο.
